De angst

De angst. De angst achtervolgt ons allemaal. En het enigste wat we kunnen doen is ze misleiden, maar aan het eind haalt ze ons in. En kijken we haar recht in het gezicht. De angst is niet vermoeid geraakt door het eindeloze achtervolgen, ze is gegroeid en grijnst ons aan, met in haar blik, de waanzin. De waanzin die wij hebben gecreëerd en aangewakkerd door eindeloos te lopen en te vrezen en daarom haar te misleiden. De angst, het voedsel van de waanzin. En wij, wij zijn doodop en vallen uitgeput en radeloos neer. Verloren aan de angst. Verloren aan de waanzin. Draai nu om! En loop achteruit, je zal de angst zien volgen, ze zal niet loslaten, maar tot het einde van de weg bij je zijn. Haar waanzin zal toenemen, telkens je wegkijkt en aan het einde zal de waanzin nog steeds daar zijn, maar zwakker dan als je was weggevlucht. Maar je zal niet vrezen, je zal niet neervallen. Je zal fier rechtop staan en de angst aanvaarden. Halverwege de weg zal je de angst leren zien als een deel van de weg, een spiegel van de waanzin. Op het einde van de weg, zal je achter de waanzin een flonkering zien, dat is de aanvaarding. En dan pas zal de angst verdwijnen. Je zal je rustig neerleggen, doodop, maar fier en vredig rust je uit van je reis, om nooit meer op te staan.